من را در شبکه های اجتماعی همراهی کنید
اشعار, غزل
سگ آندلُسی

شنبه‌ی روزِ اولِ کاری، شنبه‌های بدونِ خوشحالی
شنبه‌های غرور له شده و شنبه‌های سیاهِ حمّالی
(ابر از رویِ ماه می گذرد! تیغ از توی چشم‌های زنت!)
.
پرسه در میوه‌های پوسیده، توی بازارهای یکشنبه!
جانِ ارزان‌تر از دو کیلو موز! ربط زیبای گردن و پنبه!
(دو الاغ و کشیش بر پیانو، می روند از مقابلِ دهنت!)
.
فوتبالی‌ترین دوشنبه‌ی سال، شام و عادت به بوی ماهیِ تُن
جنگ و جنجالِ “دایی” و “عادل”، خواب رفتن کنارِ تلویزیون
(بعد، از دست‌هات مورچه‌ها، حمله‌ور می شوند سمت تنت)
.
خسته از هر سه‌شنبه‌ی سگ‌دو! خسته از کار و بار و لَه‌لَه‌ها!
با زبانِ دراز وا رفتن، روی تختی کنار ابله ها
(سورئالی‌ترین سگِ بونوئل، که فرو رفته پاش در لجنت!)
.
دور رفتن به سمتِ جایی پرت، حل شدن در چهارشنبه‌ی دود
لِه شدن توی زیرسیگاری، وسطِ کافه‌های بغض‌آلود
(دست‌های بُریده در تصویر! حسرتِ لحظه های پر زدنت!)
.
پنج‌شنبه، غروب، قبرستان، چند شاخه گلایلِ پرپر
گریه بر روی شانه‌های رفیق! گریه کردن سرِ مزارِ پدر!
(گیر کردی میانِ اسلحه‌ها، پیچ خوردی به پیچشِ کفنت!)
.
جمعه‌های گرسنه در ساحل، خنده‌ی شهر از شکم‌سیری!
انتظارِ ظهور یک موعود از خرافات مردمِ ک.ی.ر.ی!
(دو نفر تا گلو میانِ شن! جای صد زخم تیر در بدنت!)
.
مزدک نظافت

طراحی: مهسا گرگین‌پور

۰

ابداعی, اشعار
دین دار نیستم، کافر ولی چرا!
لا أعبُدُ صنم، لا أعبُدُ خدا
.
باید فرار کرد، از صبح تا شفق
مِن شرّ ما خدا، مِن شَرِّ ما خَلَق
.
حالش خراب بود، هر کس که آفرید
الله مِن هوا، انسان مِن عَلَق
.
یا ایّها البدن، لا شئَ غیر تن
لا هو به جز تو و لا هو به غیر من
.
ای گربه‌های لال! ای قوم بی‌خبر!
سوراخ‌های کور! ای موش‌های کر!
.
یا ایُّها الکران، ایمان دروغ بود
الله ، لا اِله، شیطان دروغ بود
.
یک نهر از عسل، خواب و شراب و شیر
حوری جنده و غِلمان دروغ بود
.
سوگند به الف، حتی به لام و میم
ما خلقُکُم: دروغ، لُقمان دروغ بود!
.
یا ایُّها الکران، یا مومن الزّمان
یا… ای امان… امان! قرآن …. … !
.
مزدک نظافت
۰

اشعار, ترانه
من موبی‌دیکم* و تو ماهی‌سیاهِ کوچولو*
خسته از آبم و تو خسته‌تر از هر رودی
ابر شلوار نپوشیده‌ی* خیس از شاشم
من خودِ اشکم و تو آدم اشک‌آلودی
.
چن تا بیگانه* نشستن توُ خیابون دورم
یکیشون بالا سرِ من به رگم خون میده
شهر طاعون‌زده‌ی* رو به سقوطم* آقا
کام می‌گیرم و کامو* توُ سرم جون میده
.
روزا از غرب میرم شرق ولی با گاری*
زندگی پیش رومه*، دشمنِ این خستگی‌ام
شبا توُ خواب می‌بینم که میرم سمت میلان*
توی راهم! وَ عجیب عاشق آهستگی‌ام*
.
من قماربازترین* شاعر این انجمنم
ابلهم* در پی راهی واسه‌ی اثباتم
پُرِ از گرگ بیابون* و خر و کرگدنم*
من خودم یک تنه یه قلعه‌ی حیواناتم*
.
دو سه تا قطره‌ی خون* از گونه‌هام ریخت زمین
بوف* بودم که می‌خواستن منو کورم* بکنن
سگ ولگردم* و چشمِ چپَمو خورده کلاغ
خون دادن زنده بشم، زنده به گورم* بکنن!
.
مزدک نظافت
۰

اشعار, غزل, غزل
هیچ‌کس نیست که با خویش گلاویزتر از من
هیچ شعری نسرودند غم‌انگیزتر از من
.
کشته‌ی شورش آزادی‌ام و مرده‌ی باتون
شاعرم! نیست کسی فتنه‌برانگیزتر از من
.
مثل یک جنبش مشروطه‌ی سرخم که ندیده
هیچ کس خاک به خون مانده‌ی تبریزتر از من
.
پنجه بر پوست زدم چنگ به هر خاک کشیدم
نیست سرکرده‌ی این قافله چنگیزتر از من
.
گرچه هر جای جهان زرد شده از غم و اندوه
من زمستانم و هر گونه‌ی پاییز تر از من
.
امپراطور نبردم وسطِ صلح جهانی
چه کنم با غم این سلطه‌ی خونریزتر از من
.
بند نافِ منِ بیچاره شده حلقه‌ی دارم
دیده‌ای کودکی از خاطره آویزتر از من؟
.
مزدک نظافت
۰

ابداعی, اشعار

شاش پاشیده پای دیوارم
کونِ جر خورده از بگا رفتن
له شدم زیر چادرِ ملی
گم شدم در دهانه‌یِ واژن
شُکر خوب است باز رابطه‌ی
هم هلو، هم خیارها با من!
.
نصف حمال و نصف رمّال‌اند
دوست‌داران جنّ و اِنسی من!
گیر کرده‌ست پوستِ میوه!
لای دندان اورتودنسی من!
می‌برندم به یک فضای عجیب
عقده‌هایِ غریب جنسی من!
.
مثل پینوکیوی قصه شدم
یک عروسک که بودنش ازلی‌ست!
چشم‌های خودم اگرچه سیاه
چشم اجداد من ولی عسلی‌ست
راست و چپ دروغ می‌گویم
گرچه این‌بار بینی‌ام عملی‌ست
.
روی بازوم خالِ فروَهر است
گرچه مستِ عقیده‌ی عربم!
نه خودم سِیّدم نه فامیلم
نه به زرتشت می‌رسد نسَبم!
هی فرو می‌کنم تهِ جلویی
عاشق سکس هارد از عقبم!
.
مرثیه‌خوان و روضه‌خوان هستم
روی بیت‌های جالبِ هیپ هاپ!
لختم و روسری به سر دارم!
چادری‌ام اگرچه عاشق تاپ!
لهجه‌‌ی فارسیِ من جعلی‌ست!
عکس‌های اَکانت من فوتوشاپ!
.
عینکِ صادق است بر چشمم!
عاشقِ عکس با کلاه کجم!
توصیه می‌کنم همه بدوند
خودم از هر دو پا ولی فلجم!
از خرابانِ مذهبِ عیسی!
از خمارانِ جمعه‌ی فرجم!
.
خواهرِ خونیِ بسیجی‌هام
مالِ مالیدن است روسری‌ام
بر خیابان اسید می‌پاشم
تا که ثابت شود برادری‌ام
سینه‌چاکِ همیشه‌ی کورش
عاشقِ انقلاب و رهبری‌ام!

شغل: فعال نسبتاً مدنی!
نام: بچه زرنگِ ایرانی!
روز در چنگ هر چه بیگانه
می‌روم شب به جنگ ایرانی!
ماه شب‌های چارده هستم
شهره‌ام به پلنگ ایرانی!
.
توطئه‌چینِ مرگ جنگل‌هام
هیچ چیز از تبر نمی‌فهمم!
خوب یعنی همین که می‌خندم
خوبم و خوب‌تر نمی‌فهمم!
آن‌قدَر خر شدم که دیگر هیچ
از حقوق بشر نمی‌فهمم!
.
مزدک نظافت

۰


مخاطب امروز هیچ چیز از ادبیات معاصر نمی‌داند و تلاش من برای ایجاد تغییر در سلیقه‌ی عام است. عامی که کتاب به دستش نگرفته و به زور می‌تواند یک بیت شعر را درست بخواند. عامی که تنها منبع مطالعاتی‌اش! تلگرام و اینستاگرام است و مزخرفاتی را بلغور می‌کند که رسانه‌ها و دلقک‌های حکومتی به خوردش داده‌اند. عامی که در بدترین شرایط از بدبختی هم‌نوعش جوک می‌سازد. سلیقه‌ای که جز یک مشت چرند و پرند عاشقانه، جز یک مشت خزعبل سطحی و خالی از شعور، توان درک و تحلیل هیچ چیز نو را ندارد. چرا که “نو” ویران‌کننده است. ویران‌کننده‌ی قراردادها و باورهای قدیمی. مردم از تغییر باورها و ارزش‌های‌شان هراس دارند. اکثر انسان‌ها داشتن عقیده را به تفکر ترجیح می‌دهند چون مسلماً آسان‌تر است! من به این جمله که شاعر باید برای مردم بنویسد باوری ندارم. چرا که هنرمند متعهد باید بتواند مردم را نقد کند. تنها در این صورت است که می‌تواند با مردم باشد. یعنی دقیقاً هم‌زمان “بر مردم” و “با مردم”، نه “برای مردم”! اگر بخواهد برای مردم بنویسد بدون شک هنرش به ابتذال کشیده خواهد شد، هرچند فراگیر بشود. مردم می‌خواهند مصرف کنند و در این میان هرچه تولیدکننده‌ی بهتری باشی، مخاطب یا بهتر بگویم مصرف‌کننده‌ی بیشتری جذب خواهی کرد. هنرمند متعهد تولید و مصرف را برنمی‌تابد. او می‌خواهد “خلق” کند تا تاثیر بگذارد. هنرمند متعهد از توبره و آخور نمی‌خورد. او نان به نرخ روز خور نیست. او می‌کوشد که ذهن عموم را بارور کند!
به باور من هنر و فلسفه نه برای این‌اند که دنیا را جایی قابل تحمل برای زندگی بکنند بلکه این دو مولفه، پیش‌زمینه یا به تعبیری دیگر، پدر و مادر “دانش”ی هستند که شاید بتواند در آینده “راه” بشر را در این سردرگمی پیدا کند. شاید هنر و فلسفه نتوانند هم‌پای فرزندشان، علم، بدوند، اما بی‌شک به او دویدن را یاد داده‌اند! و چه خوشحال خواهند شد که رقصیدنش را هم ببینند!

مزدک نظافت
۰

اشعار, غزل


سوتِ داور! شروع شد بازی!
بین #آبی و #قرمزِ جگری!
مردمِ شاد توی ورزشگاه
مردمِ پاشکسته‌یِ کمری
.

عده‌ای میخ روی تلویزیون
توی هر خانه تخمه می‌شکنند
عده‌ای گرم رادیو هستند
توی یک قهوه‌خانه‌یِ قجری
.

یک نفر داد می‌زند: دِ بدو!
همگی محوِ پاس رو به جلو!
گم شده در جدالِ شهرآورد
اعتصابِ #محمد_نظری!
.

مردمِ شاد دور میدان‌ها!
راست این‌ها و آن‌طرف آن‌ها!
سوت نرهای بزدلِ جلقی!
جیغ یک مشت ماده‌یِ حشری!
.

رقص نور است و بوق ماشین‌ها
ماه بالای شهر می‌رقصد
لامپ بالای چشم زندانی
می‌زند دور شمسی و قمری
.

یک نفر توی انفرادی و
یک نفر پنجِ صبح بر سر دار!
خودکشی می‌شوند زندان‌ها
در سکوتِ مجله‌یِ خبری!
.

مزدک نظافت
۰

گردنم مثل چوبِ دار من است
خودِ من علتِ فرار من است
سخنِ نقض کار و بار من است
کشته و مرده‌ی اباطیلم

.

زینبِ قصه‌ام که فاحشه شد
هیتلری با کلاه چرچیلم

.

معجزاتم: شکاف در کوه و
لرزشِ توی قبرِ هر روح و
شرحِ درزِ حرام و مکروه و

.

نصفِ شب قفل را به در زدن است
بین شق القمر کمر زدن است
بله! معروف به بگائیلم

.

نوحِ نجّارِ رفته در خوابم
که زمان ریده توی اعصابم
روی کشتی‌م کشک می‌سابم

.

با توجه به عرضه در بازار
بعدِ کاندوم‌فروشیِ سیّار
فکر تولیدِ دسته‌یِ بیلم

.

میخ کردند هر دو پایم را
مارها خورده‌اند عصایم را

.

تاج خار است بر سرم آری
آب از سر گذشته انگاری

.

مثل عیسای بر صلیبم من
شکل موسای غرق در نیلم

.

هرچه آمد دُرسته می‌لیسم
قانع‌اند از فنون تدریسم

.

دکترا و مهندسی دارم
چند تا ساکِ! مجلسی دارم

.

هی به پابوس می‌روم هر وقت
یاد هندوستان کُند فیلَم

.

تیغ بُردم به روی شریان‌هام
شعر گفتم به لطف هذیان‌هام

.

خنده‌هایم به گریه پیوسته
چشم‌هایم دو حجره‌ی بسته

.

قرن‌ها می‌شود که رد دادم
سال‌ها می‌شود که تعطیلم

.

مزدک نظافت












    
۰

او که فرزانه است
رهبر نیست

رهبر جان ناقص و ناقابلی دارد
و مظلوم نمایی را بلد است

با آیه های یأس همه گریه می کنند

تزریق آیه توی رگِ نونهال ها
تکثیر وحشیانه ی یک نوع آفت است

بی شرف‌ها فکر می کنند چنگال برای فرو کردن در زبان ساخته شده
و قاشق برای در آوردن چشم کارگران از حدقه!
رهبر بودن فرزانگی نمی خواهد
می توانی با دست چپت سکه پخش کنی و دست چپیت آدم بکُشد!
نانجیبی میخواهد و تزویر!

کارگرانِ کور!
آیا گرسنه نمی خوابید؟!

تصویر انتزاعیِ یک مشت چرت و پرت
تکبیر خایه‌مالی مشتی کثافت است

الله، اکبر بود
وقتی که بود
رهبر که هیچ
حتا حالا که هست…!

مزدک نظافت
دکلمه ی این شعر را در کانال تلگرام بشنوید!
telegram.me/mazdaknezafat13
۱