حجمِ اتاقِ پر شده از دود

رقصِ عجیبِ پنجره با باد

تلفیق ریتمِ خس خسِ سرفه

با ته صدایِ خسته یِ فرهاد

 

عکسِ یه دختر روی دیوار و

هی بسته بسته قرص رویِ تخت

کز کرده لایِ نامه هایِ خیس

یه عاشقِ دیوونه یِ سرسخت

 

یه مرد که می خواست با حرفاش

به دختره حالی کنه اما…

می خواست هر چی درد دل داره

رو کاغذا خالی کنه اما…

 

می خواست بنویسه که چن ساله

با لحظه های شوم درگیره

چن ساله با سرگیجه می خوابه

چن ساله که هر روز می میره

 

می خواس(ت) بگه مالِ همن اما

دنیای وارونه نمی زاره

این توده یِ بدخیم لامسب

دست از سرِ اون بر نمی داره

 

چشماشو می دوزه به عکسِ زن

تو دستشم قرصای اعصابه

از خستگی وا میره رویِ میز

رو کاغذایِ خیس می خوابه

 

چن روز بعد از این شبِ دلگیر

وا میشه در سمتِ اتاقی که…

نعشِ یه مرد افتاده رو نامه

رو لکه هایِ خون دماغی که…

 

“مزدک نظافت”