اشعار, چارپاره, غزل, گالری عکس
با دو تا هندوانه زیر بغل، با همین جان لاغر و زردم
فکر کردم که می شود جنگید، فکر کردم فقط خودم مَردم
مرد بیزار و خسته از بیداد،
خواستم مثل آسمان باشم، منجیِ شهر نیمه جان باشم
آشیانِ پرندگان باشم، با همین دست خالی و سردم
توی این شهر ناکجا آباد
از همه سمت نیزه می بارید، به خودم آمدم تنم خارید!
گفتم از شهر دست بردارید، شب شد و سینه را سپر کردم!
مثل یک کوه سخت از فولاد
نعره برداشتم که ماه آمد! مرد جنگاورِ سپاه آمد!
چگوارای بی کلاه آمد! (گرچه یک بی چراغ شبگردم)
(مثل یک برگ توی دستِ باد)
همچنان با زبان شعر و غزل، همچنان مثل گنده لات محل
همچنان هندوانه زیر بغل، شور این قصه را در آوردم!
با دهانی جریده از فریاد
ماندم و سمت شهر چرخیدم، هیچ کس جز خودم نمی دیدم
وسطِ راه تازه فهمیدم، باز هم… باز هم غلط کردم!
(حرف اهلِ محل به بادم داد)
یک طرف اجتماع ترسوها، یک طرف دوستان و چاقوها
رو به رویم سپاه پرروها، (باید از راه رفته برگردم!)
راستی هندوانه ها افتاد!
” مزدک نظافت “
آهنگساز و خواننده : شاهین نجفی
۲