برای انسان های ضعیف، آنان که نمی توانند بار خدایی را به دوش بکشند، تفکر به درون خویش، به چیزی جز خودفروپاشی ناخودآگاه و ترک و طرد دانش نمی انجامد. و این یعنی شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیتی بس بزرگ: خدا شدن، نه انسان ماندن.

جان ضعیف ایمان به خود را از دست داده است، ایمان به توانایی های خود. زیرا تمام توانایی ها و حتا لحظه ای تفکر در باب توانایی ها و ارزش ها از او سلب شده و حالا او به دنبال یک سازماندهنده و یک کل می گردد. چیزی که بتواند اندکی از خودِ از دست داده اش را درون آن بیابد. و اینگونه «خدایش» را خلق می کند.

  “مزدک نظافت”

جدی باشید! خنده فقط در انتهای کار شیرین و پسندیده است، آنجا که راه حلی یافته اید. به دلقک ها که بخندید فکر می کنند کارشان درست است و بازی سطحی خویش را ادامه می دهند و وقت تان را تلف می کنند. حسادتی که در ناخودآگاه دلقک هاست موجب می شود که شما را به بازی مسخره ی خویش دعوت کنند. اکثر دوستان تان دلقک هستند و به چیزی جز امور مضحک فکر نمی کنند. عموما” عوام در حال تکرار اشتباه هستند. بیراهه ی عوام راه درست شماست.

مزدک نظافت