دانش را با برچسبی مثل ماوراءالطبیعه لکه دار نکنید. تمام چیزهایی که از این دیدگاه شنیده اید وهم و خیال کسانی است که جربزه ی همراهی و سر و کار داشتن با علم را نداشتند. می گویم «شنیده اید» چون هیچکدام تان ندیده اید و نخواهید دید. چیزی که وجود ندارد دیدنی نیست. ماوراء الطبیعه تنها توجیه نفهمی ها و کج فهمی های انسان است.
چیزی که فاسد می شود به سرعت قابل بازگشت به حالت اول نیست. تنها می توان قسمت فاسد را جدا کرد تا فساد به قسمت سالم سرایت نکند. یادتان باشد قسمت فاسد را برای بازیافت نگه دارید.
برای انسان های ضعیف، آنان که نمی توانند بار خدایی را به دوش بکشند، تفکر به درون خویش، به چیزی جز خودفروپاشی ناخودآگاه و ترک و طرد دانش نمی انجامد. و این یعنی شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیتی بس بزرگ: خدا شدن، نه انسان ماندن.
جان ضعیف ایمان به خود را از دست داده است، ایمان به توانایی های خود. زیرا تمام توانایی ها و حتا لحظه ای تفکر در باب توانایی ها و ارزش ها از او سلب شده و حالا او به دنبال یک سازماندهنده و یک کل می گردد. چیزی که بتواند اندکی از خودِ از دست داده اش را درون آن بیابد. و اینگونه «خدایش» را خلق می کند.